دف سازی ایرانی(اونم 100درصد)است که اگر به پیشینه آن توجه کنید در می یابید که این ساز اصالتا از دایره گرفته شده است(اساتید داد و بی داد نکنید این دایره دایره عربی نیست)دایره سازی است که در خراسان نواخته می شود شکل ظاهری آن کوچک تر از دف است و آن را مثل تنبک می نوازند و در واقع تنبک و دف از روی این ساز گرفته شده است و دایره عربی بعد ها از روی دف ساخته شده است(گرچه عرب ها معتقد هستند همش از روی دایره عربی ساخته شده)خود دف شامل چوبی خمیده شده است که جنس آن در صدای دف تاثیری ندارد و صرفا استقامت آن مد نظر است در صدای دف سه عامل ماثر است که به ترتیب کم اهمیتی:

1-گرد بودن کامل چوب و قالب دف

2-جنس پوست دف:بهترین نوع پوست دف از جنس پوست آهو است که بسیار نایاب می باشد،و قیمت پایه آن از 800 هزار تومان به بالا است(من یکیشو دارم جرئت نمی کنم باهاش ساز بزنم اخه میترسم پاره بشه)از پوست های دیگر می توان به پوست کره،بره،گوسفندو....اشاره کرد اما در این دور و زمانه پوست طلقی به دلیل ارزانی و نداشتن مشکلات شل شددن ژوست در سرما طرفداران زیادی پیدا کرده از ویزگی های این نوع طلق ها این است که صدای آن ها با مرور زمان بهتر می شود(خودم یدونه 4 سالشو دارم صداش فوق العلده است)

3-نوازنده:تفکر عامه بر این ست که اموختن دف ساده می باشد از جهاتی این تفکر درست است زیرا کل تکنیک های دف از 10 تا فزونی نمی یابد که ان را می توان در عرض 6 ماه به طور کامل آموخت.اما دف نوازی دقیقا مانند ویالون نوازی است که صدای ساز را باید درست در آوری متاسفانه این روزها کم شده اند آنانی که دف مینوازند و عموما همه دف میزنند(بهتر بگم دف را می زنند)به ول استاد بی رقیب دف استاد کامکار دف زدنی خوب است که دستت به دف نخورد.

کاربرد عمومی دف در موسیقی نگه داشتن ریتم و تنظیم آن در هنگامی است که چند ساز با هم می نوازند در واقع دف موسیقی متن اهنگ است(این که گفتم رو خودمم نفهمیدم.)دف در دو نوازی نیز کاربرد فراوان دارد از جمله دو نوازی دف و رباب ،دف و تار،دف و تنبور(این اخریش فوق العادس)